In een notendop het verhaal van een nieuw mooi leven,
opgedragen aan mijn donor.
Door jaren gerookt te hebbenkwam ik in de problemen met mijn longen. Door deze moeilijkheden ben ikverplicht geweest te stoppen. (Gemakkelijk was dit niet) Nu na vijfmaal te zijnopgenomen kreeg ik te horen dat ik COPD had en zou moeten verder leven met toegevoerdezuurstof (meer dan drie jaar).
Ik kon altijd maar minder enminder doen thuis, op het werk en in de samenleving. Praten kon ook alpraktisch niet meer. Kortom ik werd zwakker en meer afhankelijk van iedereen,zoals mijn vrouw, de kinderen of mijn echte vrienden die mij altijd moreel enfysisch hebben geholpen. Heel veel zaken kon ik niet meer. Ik moest stoppen metwerken. Zover kwam het dat ik in een rolstoel belandde. (Drie jaar lang).
Ik wilde zo niet verderleven. Daarom hadden ik en mijn vrouwbesloten navraag te doen voor een longtransplantatie bij mijn longspecialist.Die heeft ons de nodige inlichtingen gegeven en zo zijn we terecht gekomen inLeuven. Na een hele reeks gespreken met professoren, vele proeven enonderzoeken zowel in Oostende en Leuven kreeg mijn longspecialist te horen vanuit Leuven dat ik eerst moest kunnen aantonen of ik wel 150 meter kon wandelenbinnen de 6’. Ik was wel ontgoocheld, daar ze in Leuven zeer goed wisten dat iknog geen drie meter kon gaan. (Op consultatie altijd in de rolwagen enzuurstof.) Maar geen nood ik werd goed opgevangen en doorverwezen naar eenfysiotherapie-revalidatiedokter. Daar had ik het volle vertrouwen in. Zij heeftmij mentaal ervan kunnen overtuigen het toch eens te proberen. Met de moed derwanhoop ben ik er aan begonnen. En jawel ik zag het terug zitten dank zij mijnvrouw en mijn goede entourage, waaronder het ergo en kinéteam. (Zij hebben mijaltijd zeer goed begeleid.)
Ik moest gelukkig niet te langwachten om opgeroepen te worden voor een opname van drie dagen ter observatieen de laatste testen,enz…. in Leuven te doen. Waar ook de ondertussen beruchtewandeltest zou gedaan worden. (Deze 6’proef heb ik met glans en nodige trotsafgelegd, namelijk 198 meter gewandeld binnen de tijd en zonder stoppen. Tebedenken dat ik voor deze afstanden van meer dan 200 meter, door ademnood, menog altijd verplaatste in een rolstoel.)
Eindelijk in 2013 kwam de bevrijdende oproep. Dit na twee mislukte telefoontjes. De longtransplantatie vond plaats in het Gasthuisberg te Leuven van 03u tot 13u. Alles verliep naar wens en na een verblijf van vijf weken konik terug naar huis als een herborene dankzij mijn donor. Nu terugvolledig zelfstandig ademend. Ik kon grotendeels op eigen kracht terug gaan.Stapje per stapje.
We zijn dan terug naar de revalidatie gegaan maar dit maalvoor interval oefeningen. Ik ben nu na precies 140 maal te zijn geweestontslagen.(Mijn C4 gekregen) Nu oefen ik dagelijks thuis verder.De ongemakken, de dagelijkse medicatie en de verschillende kwaaltjes dieer nu bijkomen zijn pineut in vergelijking met wat ik voor de transplantatieheb meegemaakt.
Met dit schrijvenhoop ik mensen te kunnen helpen overtuigen om donor te worden. Het is eenonbetaalbaar geschenk dat U geeft bij leven en daar mag men best trots opzijn. Dank bij voorbaat van de personen die het zullen ontvangen.
Louis uit Wenduine